TUZLARIJE - KULTURATeatar kabare Tuzla Najava predstave ˝Krojcerova sonata˝ 35 godina umjetničkog rada glumca Vlade Keroševića U Tuzli će uskoro biti premijerno izvođenje predstave "Krojcerove sonate" L.N. Tolstoja i obilježavanje 35. godine umjetničkog - teatarskog djelovanja glumca, reditelja i profesora Vlade Keroševića. Nakon kragujevačke festivalske premijere, konačno će i Tuzla doživjeti noć teatra uz doajena bh glumišta Vladu Keroševića. Predstavu je adaptirala Nensi Haris, režio je radio Nebojša Bradić a igra Vlado Kerošević. Teatar kabare Tuzla Moto predstave: „Postoje loši ljudi, koji bi bili manje opasni kad nebi imali nimalo dobra u sebi“. La Rošefuko O Vladi Keroševiću Glumac i profesor Akademije dramskih umjetnosti Univerziteta u Tuzli, rođen u Husinu kod Tuzle, BiH, diplomirao je glumu 1977/78. akademske godine, na odsijeku za glumu Fakulteta dramskih umjetnosti u Beogradu u klasi profesora Miroslava Dedića. Još za vrijeme studija učestvuje uz osnivanju i radu jedne od prvih neformalnih grupa u bivšoj Jugoaslaviji, grupe Akt.  Prvi angažman bio mu je 1978/79. u dječijem pozorištu Boško Buha u Beogradu. Od 1979. do 1995. godine u stalnom je angažmanu u Narodnom pozorištu Tuzla. Punih šesnaest godina je istaknuti član i prvak dramskog ansambla tuzlanskog Narodnog pozorišta u kojem je odigrao 75 premijernih predstava. Od 1986. do 1993. godine, pored glumačkog angažmana obavlja dužnost umjetničkog rukovodioca Narodnog pozorišta Tuzla, utemeljuje i osniva dječiju scenu Narodnog pozorišta Tuzla, kao i Reviju jugoslovenskih pozorišta Tuzla BiH. Od 1995. do 1998. profesionalno je angažovan u Njemačkoj gdje, u saradnji sa izdavačkom kućom Bosanska riječ, osniva putujući teatar za djecu i odrasle Roda. Od osnivanja Akademije dramskih umjetnosti Univerziteta u Tuzli, 1998. godine radi kao asistent, a potom docent na predmetima gluma i scenski govor. Godine 2004. izabran je za vanrednog profesora, a 2006. postavljen je na časnu dužnost dekana Akademije dramskih umjetnosti Univerziteta u Tuzli. Autorski i producentski osmišljava više teatarskih festivala: Internacionalni Workshop Festival uličnog teatra, TKT-Fest-Dani akademskog teatra, te Susrete akademija na regiona-lnim pozorišnim susretima u Brčkom. Godine 2009. jedan je od idejnih začetnika i osnivača udruženja građana Forum kulture BiH. Za umjetnički i pedagoški angažman i rad nagrađen je 25 puta. Godine 2002. osniva Teatar kabare Tuzla, profesiomalni, alternativni teatar i sve do danas kreira njegov umjetnički i repertoarski profil. Kritika: Bolest društva i pojedinca Brak je u savremenoj civilizaciji jedna ozbiljna institucija, koliko biološka, kao reproduktivna jedinica društva, toliko i socijalna kao osnovna ćelija celokupnog sisitema, zajednice i organizacije zajedničkog života ljudi. Ta minijaturna društvena grupa, predstavlja niz složenih odnosa dvoje ljudi, muškarca i žene i zahteva ličnu toleranciju za uspešni opstanak – inače dolazi do raspada ponekad zlokobnog i tragičnog.  Upravo o takvoj jednoj tragediji – ubistvu iz ljubomore – govori KROJCEROVA SONATA koju smo videli, kao jedinu festivalsku premijeru, u izvođenju glumca i profesora Akademije iz Tuzle, Vlade Keroševića, u diskretnoj režiji Nebojše Bradića. Priča ubice, inače uglednog člana društva, ispričana u kupeu voza, slučajnim saputnicima, dok luta svetom posle zatvorske kazne i bori se sa demonima ljubomore, ljubavi i nerazumevanja sebe, sveta i života – ispričana je tako da se publika postepeno uvlači u probleme bolesne psihe ljubomornog muža, koji je odgovorio na poriv strasti posedovanja i ljubavne opsednutosti – ubio ženu koju je neizmerno voleo! Naizgled smiren, lik koji tumači studiozno i nadahnuto, Vlado Kerošević, sedeći na klupi starinskog voza, skoro bez ikakvog pokreta, preko sat vremena sugestivno – najpre prepričava i tumači događaje i objašnjava okolnosti – a na kraju ponovo preživljava, kao u psihodrami – svaki bolni i grozni detalj surovog ubstva iz strasti i potpuno se ogoli u svojoj strašnoj bolesti krvavog ubice. Ta bolest od koje boluje ovaj Tolstojev junak, prepoznatljiva je jer predstavlja univerzalni obrazac društvenih odnosa, u kojima muškarac obavezno dominira i vlada potlačenom ženom, koja je dužna da se pokori i povuče pred svakodnevnim, spontanim nasiljem supruga – da mu ispunjava sitne želje i podržava ga u svim njegovim akcijama, pri tom potpuno odbacujući sopstvene talente. Kao i u Ibzenovoj NORI, ova već ubijena žena – znači kažnjena bez suđenja i mogućnosti da se opravda za optužbe o preljubi – iskočila je iz tipskog šablona dobrovoljne potlačenosti – posvetila se umetnosti – muzici i time uvredila surovog muža koji je mislio da je voli, a zapravo je uživao u sopstvenoj sujeti, koju je nazivao bezgranična ljubav prema najlepšoj ženi koju je upoznao. Ta žena srela se u muzici, sa drugim čovekom i otrovala srce tvrdom ocu svoje petoro dece – srela se sa umetnički prepoznatim, drugim muškarcem i osvojila neke prostore u koje njen muž nikada nije stupio – osamostalila se i našla duhovno ushićenje, koje je štedro delila i sa novim partnerom, muzičarem – ali i sa publikom i sa njim - svojim mužem. No, tu novu, srećnu i autentičnu ženu, takav muž nije hteo da vidi i razume – pogodila ga je njena SLOBODA i novo uživanje – u muzici, u umetnosti, za njega nerazumljivo i nedokučivo. Sve se to skupilo u razarajuću bolest LJUBOMORU i on je usmrti nožem u srce – što vrlo detaljno opisuje u finalu predstave. Taj grozni opis ubice – svedočenje o bolesnoj strasti i detaljima emocija i gestova, o slikama i trenucima sanmog čina ubistva – to je napisano i izvedeno na najbolji mogući umetnički način. Igra Vlade Keroševića, na tom malom prostoru – sedeći na jednoj klupi pored scenskog paravana, koji prikazuje prozor u kupeu voza – stalno se diskretno čuje poznato kloparanje točkova po šinama, ta igra otkriva i dokazuje velikog glumca u punom sjaju i zrelosti talenta i iskustva. Razvoj lika i razvoj glumačkih sredstava – emocija i doživljaja, uz perfektnu govornu i glasovnu aparaturu i dubinu doživljaja, to je bila prava visoka škola glume. Gledalac prati obogaćivanje i produbljivanje, intenziviranje igre – kao da uranja u sve širi okean iskustva i umetničke istine, do u beskraj. Energija i ubedljivost Vlade Keroševića osvajaju publiku i ispunjavaju ceo emotivni prostor pozorišne scene i gledališta, stvaraju jedno gusto emotivno i intelektualno polje iskustva koje se ne zaboravlja. Ova bogata studija bolesti društva i pojedinca, kao jedina premijera ovogodišnjeg Joakim-interfesta – obogatila je repertoar festivala visokim umetničkom dometom i silnom glumačke umetnosti – publika je bila uvučena u taj svet bolesti i zločina iz strasti – ali i tako pažljivo vođena kroz te surove lavirinte, da je svest o zločinu ostajala uvek prisutna – bez magijskog očaravanja koje stvara emociju bez razuma i kritičkog suda. Ovo je bilo delo Tolstoja, iako bi tema bila bliža Dostoijevskom. Veoma veoma uspešno i studiozno urađena predstava koja će, verujem, imati sjajnu budućnost i dugi vek. Sa srećom! Goran Cvetković Riječ reditelja: Tokom jednog intimističkog i klaustrofobičnog putovanja vozom događa se jedna neobična i neočekivana ispovest: kombinacija mračne pameti, želje, opsesije, seksualne frustracije i osvetničke ljubomore. Otkrijte sa nama zašto je originalna Tolstojeva novela bila zabranjena za javno objavljivanje istovremeno u Rusiji i Americi. Nebojša Bradić |